در نخستین رویداد «خردورزی در مدیریت»، دکتر اولیایی در حضور جمعی از مدیران و اندیشمندان کشور به بررسی اهمیت یادگیری از بحران برای بهبود مدیریت کشور پرداختند.
نخستین نشست از سلسلهرویدادهای «خردورزی در مدیریت» با موضوع «تجربههایی از مدیریت بحران حادثه قطار نیشابور و بزرگترین پروژه تقسیمات کشوری» به همت انجمن مدیریت کسب و کار ایران، انجمن مدیریت دولتی ایران، دانشکدگان مدیریت و دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران و با همکاری مجموعهای از نهادهای علمی، صنفی و مدیریتی کشور برگزار شد.
در این رویداد که با حضور جمعی از اساتید دانشگاه، مدیران ارشد، مشاوران و فعالان حوزه مدیریت و سیاستگذاری همراه بود، دکتر محمود اولیایی، مدیرعامل شرکت کاین و رئیس کمیسیون مسئولیت اجتماعی و حاکمیت شرکتی اتاق بازرگانی ایران نیز بهعنوان یکی از سخنرانان اصلی به ایراد سخن پرداختند.
دکتر اولیایی در سخنرانی خود با انتقاد از نبود بهرهگیری مؤثر از تجارب و درسآموختههای بحرانها در سطح حکمرانی ملی، تأکید کردند:
«ما در کشور بهندرت از آموختههای حوادث و رخدادهای مختلف استفاده میکنیم. در حالیکه توسعهیافتگی مستلزم پذیرش خطا و یادگیری از اشتباهات است. ما گاه دچار خطا شدهایم، اما با عدم پذیرش آن مواجه هستیم؛ تا زمانی که نپذیریم اشتباه کردهایم، اصلاحی نیز رخ نخواهد داد.»
ایشان در ادامه با اشاره به چالشهای ناشی از فقدان شایستهسالاری افزودند:
«در سالهای اخیر، بهدلیل بیتوجهی به شایستهسالاری، بسیاری از نخبگان را از کشور فراری دادهایم، بیآنکه بتوانیم جایگاه آنان را با افراد مناسب و توانمند پر کنیم. این امر آسیب جدی به نظام تصمیمسازی و حکمرانی کشور وارد کرده است.»
دکتر اولیایی همچنین بر لزوم اتخاذ رویکرد فرآیندی و مدیریت ریسک در مواجهه با بحرانها تأکید کردند و گفتند:
«هر حادثه درسی ارزشمند است. پس از هر بحران باید ابعاد آن را تحلیل و راهحلهایی برای جلوگیری از تکرار آن ارائه کرد. در بسیاری از موارد، ریشه بحرانها در نبود فرآیند یا خروج تصمیمات از چارچوبهای کنترلشده است. نگاه فرآیندی و پیشنگر میتواند کلید پیشگیری از بحرانهای مشابه باشد.»
این نشست با هدف بررسی تجربههای واقعی تصمیمگیری در شرایط بحرانی، ایجاد گفتوگو میان مدیران، سیاستگذاران و اندیشمندان، و ترویج یادگیری از رخدادهای ملی برگزار شد.
بدون شک برگزاری چنین نشستهایی میتواند زمینهساز تحول در نظام تصمیمسازی کشور باشد؛ زیرا با گرد هم آمدن مدیران، دانشگاهیان و سیاستگذاران، فرصتی برای تحلیل علمی و منسجم بحرانها، ترویج فرهنگ یادگیری سازمانی، و اصلاح فرآیندهای مدیریتی در سطح ملی فراهم میشود. استمرار این گفتوگوها نیز میتواند مقدمه برداشت گامی مؤثر در جهت ارتقای حکمرانی، افزایش تابآوری نهادی و پیشگیری از تکرار خطاهای مدیریتی در آینده باشد.